Terdetik hatiku....

Kawan yang paling baik ialah seseorang yang anda boleh duduk di dalam buaian dan berbuai bersama tanpa berkata apa-apa pun dan kemudian berjalan pulang dengan perasaan bahawa itulah perbualan yang paling hebat yang pernah dialami.Memang benar yang kita tidak akan tahu apa yang telah kita punyai sehinggalah kita kehilangannya dan juga benar bahawa kita tidak tahu apa yang kita rindukan sehinggalah 'ia' datang..sahabat sejati ialah org yg menegur kesilapan sahabatnya...mengutuk perbuatan kejinya....dan mengambil berat akan sahabatnya...itulah sahabat sebenar..

Tersentuh dengan kata-kata yang di petik dari sebuah blog yg aku baca. Bila difikirkan dan di dalami kata-kata ini, timbul persoalan adakah masih wujud persahabatan sebegini.... dikala kita ketawa gembira akan ramai sahabat mengelilingi tapi di kala kita bermuram dan bersedih masih adakah sahabat akan berkongsi semua rasa ini....